കുഞ്ഞിപ്രാവും കുഞ്ഞനുറുമ്പും(മിനിക്കഥ)

ഒരു ദിവസം കുഞ്ഞനുറുമ്പ് വെള്ളം കുടിക്കുമ്പോള്‍ കാല്‍ വഴുതി
നദിയില്‍ വീണു.വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങിയും പൊങ്ങിയും വെള്ളം
കുടിച്ചും അവന്‍ നിലവിളിച്ചു.”രക്ഷിക്കണേ! രക്ഷിക്കണേ!”.
തൊട്ടടുത്ത മരക്കൊമ്പിലിരുന്ന കുഞ്ഞിപ്രാവ്‌ ഇതു കേട്ടു.’പാവം
കുഞ്ഞനുറുമ്പ് ഇപ്പോള്‍ മുങ്ങിച്ചാവും. അവനെ രക്ഷിക്കണം’.
അവള്‍ വിചാരിച്ചു.കുഞ്ഞിപ്രാവ് മരത്തിന്റെ ഇല കൊത്തിയെടുത്ത്‌
ഉറുമ്പിനടുത്തു തന്നെ ഇട്ടു കൊടുത്തു.കുഞ്ഞനുറുമ്പ് പണിപ്പെട്ട്
അതില്‍ പിടിച്ചു കയറി.”ഹൊ! രക്ഷപ്പെട്ടു.നന്ദി കുഞ്ഞിപ്രാവേ,
എന്നെങ്കിലുമൊരിക്കല്‍ എനിക്കും നിന്നെ സഹായിക്കാന്‍
കഴിഞ്ഞേക്കും.”കുഞ്ഞനുറുമ്പിന്റെ കണ്ണുകള്‍ കൃതജ്ഞത
കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു.

കാലം കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു. ഒരു ദിവസം കുഞ്ഞിപ്രാവ്‌ ഇല-
ച്ചാര്‍ത്തുകള്‍ക്കിടയില്‍ തന്റെ ഇണയുടെ ചിറകിനുള്ളില്‍
മുഖം പൂഴ്ത്തി മനോരാജ്യത്തില്‍ ലയിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.
അടിവയറ്റിലൂടേ ഒരു തണുപ്പ് അരിച്ചിറങ്ങയിപ്പോള്‍ കുഞ്ഞി-
പ്രാവു കണ്ണു തുറന്നു.ഒരു ചോരത്തുണ്ട് ഇലകൊഴിയുന്നതു
പോലെ താഴോട്ടു വീഴുന്നതും.മഴവില്ലു ചുണ്ടില്‍ കോര്‍ത്ത
ഒരരിപ്രാവ്‌ ചിറകടിക്കാതെ മുകളിലേക്കു ചരിക്കുന്നതും
അവള്‍ കണ്ടു.ഊറിയുറഞ്ഞ കണ്ണീര്‍ നിലത്തു വീഴും മുമ്പെ
തളിര്‍ത്ത മരത്തിനു വീണ്ടും മൃത്യുവിന്റെ തിളക്കം.
ജീവന്റെ അവസാനത്തെ പിടച്ചിലിനിടയില്‍,കുഞ്ഞി-
പ്രാവ് തലയുയര്‍ത്തി,വേട്ടക്കാരന്റെ പിന്നില്‍ കുഞ്ഞനുറുമ്പ്
ചിരിക്കുന്നു,കൃതജ്ഞതയുടെ ചിരി.